Michel 'Mike' Donnet 

Met zijn vliegbrevet net op zak trekt de twintigjarige Michel Donnet in 1939 naar het front. Helaas voor hem begint de oorlog met een valse noot: Donnet wordt krijgsgevangen genomen en wordt tot begin 1941 opgesloten in een Duits werkkamp.

Al die jaren droomt hij er stiekem van om zich aan te sluiten bij de Royal Air Force in Engeland en daar gevechtspiloot te worden. Over het Kanaal geraken blijkt jammer genoeg niet zo evident, tot hij erachter komt dat op een domein in Hoeilaart een SV-4B staat. Dat trainingsvliegtuig is echter ontmanteld, in een schuur verborgen en onder permanente bewaking geplaatst door de Duitsers.

Toch geloven Donnet en piloot Leon Divoy er rotsvast in dat ze met het vliegtuig weg zullen geraken. Ze roepen de hulp in van het verzet en wat vrienden en beginnen met het fabriceren van nieuwe sleutels om het hangslot van de schuur te openen.

Twee maanden lang rijden de twee elke dag drie uur met de fiets vanuit Brussel naar de schuur en ’s nachts nog eens terug. Onder de neus van de bewakers slagen ze erin om ongemerkt het instrumentenbord van het vliegtuig na te maken, nieuwe brandstof te distilleren uit alcohol en het toestel helemaal luchtwaardig te maken. Een replica van het toestel staat nog steeds in het Legermuseum in het Brusselse Jubelpark.

De eerste poging om weg te vliegen mislukt, maar op 4 juli 1941 kunnen de Belgen dan toch vertrekken. Ze verschalken de bewakers en komen na een vlucht van 2,5 uur aan in Engeland.

In Groot-Brittannië sluit Donnet zich aan bij de RAF. Hij voert er 375 vluchten uit, waarbij hij vier vijandelijke vliegtuigen weet uit te schakelen. De piloot voert het bevel over het 350ste squadron, het eerste Belgische smaldeel dat in Groot-Brittannië werd opgericht. Hij ontvangt er ook de prestigieuze onderscheiding Distinguished Flying Cross. Na de oorlog bekleedt Donnet verscheidene functies in de Belgische luchtmacht. In 1975 gaat de luitenant-generaal met pensioen.